Overleden dierbaren…

Lief mensenkind, 

Tijdens mijn readings komt veelvuldig de vraag of ik iets door kan geven van een overleden dierbare. Wat ik altijd vraag is jouw naam en leeftijd, en zo ook de naam en leeftijd en overlijdensdatum van diegene waar je graag een boodschap van wilt ontvangen. Een foto is altijd iets dat extra helpt! Dit is voor mij het allerbelangrijkste om in te kunnen voelen, om te vragen aan de juiste persoon of die naar voren wil komen.

Eigenlijk is de meest voorkomende vraag of die overleden dierbare bij die persoon is, en mijn antwoord is altijd, zonder twijfel: ”Zeker weten!” Maar dit is een antwoord wat ik wel graag ondersteund wil hebben voor degene waar ik een gesprek mee heb. Want hoe weet je dit zeker? Lua kan zoveel zeggen!

Hoe werkt het voor mij?
Op het moment dat ik contact mag krijgen, vraag ik altijd of ik iets door mag geven waar ik zelf niets mee kan, maar wat voor diegene met wie ik in gesprek ben een bevestiging is, dat ik inderdaad contact heb met degene waar naar gevraagd wordt. Nu zien we van alles op de televisie, in films en op het internet. Vaak denken mensen dat ik iemand helemaal kan gaan beschrijven en ineens alle antwoorden tevoorschijn kan toveren. Voor mij, bij mij, werkt dit niet zo.

Ik mag een armband zien, die ik in detail kan beschrijven, maar waarvan ik geen idee heb waarom dit belangrijk is? Ik krijg te horen dat die armband bijvoorbeeld is van de overledene of juist een armband is die zelf gedragen wordt.

Soms vind ik het moeilijk om dingen door te geven, omdat ik het zelf best heftig vind. Een voorbeeld van een gesprek wat ik jaren geleden had met een dame. Ze had vragen over een overleden dierbare en ik kreeg op dat moment een afgehakte hand te zien. Ik had echt even tijd nodig om dit voor mijzelf op een rijtje te krijgen, maar ik weet ook dat ik dit niet voor niets doorkrijg. Voorzichtig gaf ik door wat diegene mij liet zien. In dit geval bleek dat diegene waar ze naar vroeg een hand kwijt was geraakt door een bedrijfsongeval. Dit was voor haar meteen de bevestiging dat ik echt contact had met de persoon waar ze op hoopte.

Een bijzonder moment was inmiddels een jaar of 15 geleden. Het was een gesprek met een moeder, die contact wilde met haar overleden kind. Het werd bijzonder op moment dat ik voorzichtig vroeg aan haar of het klopte dat ze een brief in de kist had gedaan. Ik vertelde haar een gedeelte van wat erin stond, zij reageerde hier bevestigend op. Natuurlijk haalde dit haar verdriet niet weg, maar het is onvoorstelbaar bijzonder en het gaf die moeder troost en zelfs een moment van vreugde, wetende dat haar kind er nog was ook al kon ze hem niet meer vasthouden.

Ik voel me gezegend dat ik op deze wijze mensen kan en mag helpen. Het gevoel mag geven, de bevestiging kan meegeven dat diegene echt nog bij ze is en ze daadwerkelijk helpt en begeleidt. Dat ik details mag doorgeven over wanneer diegene het meest bij ze is en dat dit herkenbaar is.
Maar ook wil ik heel graag delen met jullie dat het niet zomaar iets is wat ik kan oproepen! Ik vraag altijd netjes of diegene naar voren wil stappen en iets door wil geven. Maar soms gebeurt het niet. Wat de reden hiervoor kan zijn, dat weet ik ook niet altijd.

Natuurlijk kan het aan mij liggen, misschien heb ik een te drukke dag gehad en kan ik me niet concentreren. Ik probeer dit wel altijd te voorkomen, als ik te moe ben dan is het beter dat ik niet online ben. Soms speelt het een rol dat die persoon nog niet zolang geleden overleden is. Persoonlijk vind ik het jammer dat hier niet altijd begrip voor is. Zo nu en dan worden mensen boos en dat mag. Ik vind het namelijk ook heel vervelend wanneer ik je niet kan helpen met je vraag. Soms komt er heel iemand anders eerst naar voren, je vraagt om je moeder en je oma stapt naar voren. Toch is mijn ervaring inmiddels dat er altijd een reden voor is.

Medium zijn is geen exacte vak. Het is niet dat ik in mijn handen kan klappen en de geest komt uit de fles. Het enige wat ik kan doen is je iets moois mee geven waar jij iets aan hebt. En als dit een boodschap mag zijn van een overleden dierbare waar jij je getroost door voelt, dan kan ik je verzekeren dat er bij mij altijd een glimlach verschijnt terwijl ik je schrijf, want dat is wat ik je van harte gun.

Mocht je mij ooit een vraag willen stellen over een overleden dierbare, neem dit vast in gedachten met je mee: Wie er ook naar voren komt, de boodschap die ik aan je door mag geven is altijd belangrijk. Welke het ook is en door wie deze ook wordt doorgegeven, het is jouw cadeautje die je met liefde wordt gegeven en met liefde mag ontvangen…

Liefs,
Lua